komponować — ndk IV, komponowaćnuję, komponowaćnujesz, komponowaćnuj, komponowaćwał, komponowaćowany 1. «tworzyć dzieło sztuki, zwłaszcza utwór muzyczny; układać z elementów jakąś całość» Komponować utwór na fortepian. Komponować aplikację z różnokolorowych… … Słownik języka polskiego
dokomponowywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, dokomponowywaćowuję, dokomponowywaćowuje, dokomponowywaćany {{/stl 8}}– dokomponować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia, dokomponowywaćnuję, dokomponowywaćnuje, dokomponowywaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} komponować coś, co ma… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
improwizować — ndk IV, improwizowaćzuję, improwizowaćzujesz, improwizowaćzuj, improwizowaćował, improwizowaćowany 1. «komponować utwór muzyczny lub literacki i od razu go wykonywać; wygłaszać coś (np. mowę), nie przygotowawszy się przedtem» Improwizować… … Słownik języka polskiego
kadrować — ndk IV, kadrowaćruję, kadrowaćrujesz, kadrowaćruj, kadrowaćował, kadrowaćowany film. «robić kadry zdjęcia fotograficzne stanowiące część składową taśmy filmowej; komponować plastycznie obraz filmowy» … Słownik języka polskiego
komponowanie — n I rzecz. od komponować … Słownik języka polskiego
kwartet — m IV, D. u, Ms. kwartetecie; lm M. y 1. muz. «utwór muzyczny skomponowany na cztery głosy lub instrumenty» Kwartet instrumentalny, wokalny. Grać, komponować kwartety. ◊ Kwartet fortepianowy «utwór na fortepian, skrzypce, altówkę i wiolonczelę;… … Słownik języka polskiego
menuet — m IV, DB. a, Ms. menuetecie; lm M. y «taniec salonowy pochodzenia francuskiego, w takcie 3/4, powolny, lekki, pełen elegancji; muzyka do tego tańca, często stylizowana i stanowiąca część symfonii, suity lub sonaty» Tańczyć, grać menueta.… … Słownik języka polskiego
modelować — ndk IV, modelowaćluję, modelowaćlujesz, modelowaćluj, modelowaćował, modelowaćowany 1. «formować coś z materiału plastycznego, np. wyrabiać naczynia z gliny; nadawać czemuś formę odpowiadającą danemu wzorowi, np. upinać tkaninę według… … Słownik języka polskiego
muzyka — ż III, CMs. muzykayce 1. blm «dziedzina sztuki, której tworzywem artystycznym są dźwięki zorganizowane w kompozycyjną całość; utwory, melodie wykonywane na instrumentach lub przez głos ludzki; komponowanie, granie, śpiewanie» Muzyka poważna,… … Słownik języka polskiego
pieśń — ż V, DCWMs. pieśńśni; lm MD. pieśńśni 1. «krótki utwór wokalny do tekstu poetyckiego, przeznaczony do wykonania solowego lub zespołowego (chóralnego), zwykle z akompaniamentem» Smutne, tęskne, rzewne, wesołe pieśni. Pieśń narodowa, ludowa. Pieśń… … Słownik języka polskiego
